SMA, omurilikteki ön boynuz hücrelerinin ve beyin sapındaki motor çekirdeklerin dejenerasyonu ile karakterizedir. Bunun sonucu olarak kaslarda ilerleyici güçsüzlük ve atrofi gelişerek klinik bu patoloji üzerine şekillenir. Bu hastalıklar, önce geleneksel olarak Tip 1, Tip 2 ve Tip 3 olarak sınıflandırılır. Klinik bulgular, tipik olarak doğumdan sonra ilk 6 ayda ortaya çıkar. Etkilenen bebekler semptomların başlamasından önce normal görünebilir, ancak kısa süre sonra şiddetli, simetrik gevşeklik (flask) geliştirir ve asla desteksiz oturamazlar. Üst kraniyal sinirler çoğunlukla korunduğu için, SMA Tip 1 hastalarında genellikle canlı bir yüz ifadesi, çatık kaş ve normal göz hareketleri vardır. Bununla birlikte, bulbar kasların zayıflığı, zayıf bir ağlamaya, zayıf emme ve yutma reflekslerine, salya birikmesine, dil fasikülasyonlarına, aspirasyon ve gelişme geriliği riskinde artışa neden olmaktadır. Solunum kas zayıflığı ilerleyici solunum yetmezliğine yol açar. İnterkostal kaslar tipik olarak diyaframdan daha fazla etkilenir, bu da paradoksal solunumla (inspirasyonda göğüs kafesinin içe ve karın duvarının dışa doğru hareket etmesi) karakteristik çan şeklinde göğüs deformitesinin gelişmesine neden olur. Şiddetli alt ekstremite hipotonisi, hasta yatağa uzandığında genellikle “kurbağa pozisyonu” olarak adlandırılan muayene bulgusuna neden olur. SMA Tip 1’de kalp kası genellikle etkilenmez. Eğer bu çocuklar herhangi bir tedavi almazlarsa %75’i 13,5 ayda respiratöre bağlanır. Semptomlar hızla ilerler ve bebeklerin çoğu iki yaşından önce solunum yetmezliğinden ölür. Gastrointestinal sorunlar arasında kabızlık, gecikmiş mide boşalması ve potansiyel olarak yaşamı tehdit eden aspirasyonla birlikte gastroözofageal reflü görülebilir. Büyüme geriliği, gerektiğinde gastrostomi tüpü yerleştirilerek kontrol altına alınabilir. Oturamayan SMA’lı hastalarda bulbar disfonksiyon problemleri aspirasyon ve akciğer enfeksiyonlarına neden olabileceği için yutma fonksiyonunun değerlendirilmesi hayati önem taşır. Tanıdan kısa bir süre sonra tam modifiye baryumlu yutma değerlendirme protokolü uygulanması önerilir. İlk test normal ise olası erken beslenme güçlüğü belirtilerini saptamak için hasta yakından izlenir. Masseter kaslarının kontraktürü hastalarda sıklıkla bir yaşına kadar gelişir ve oral beslenme süreçlerini sınırlar. SMA Tip 1 hastalarında çiğneme kaslarındaki güçsüzlük, yutma güçlüğü ve solunum problemleri, düşük kalori alımı ve dolayısıyla yetersiz beslenmeye sebep olur. Solunum fonksiyonlarındaki bozukluklarla birlikte artan enerji tüketimi, kalori gereksinimlerini artırarak yetersiz beslenme riskini daha da artırabilir. Yutma rehabilitasyonuna cevap vermeyen veya büyüme geriliği görülen hastalarda proaktif bakım için kısa süreli nazogastrik veya nazojejunal tüp yerleştirilmesi önerilmekle birlikte uzun vadede gastrostomi tüpü tercih edilmektedir.